Öncelikle uzun zaman sonra beni bu kadar etkileyen bir milli takım maçı, daha doğrusu bir futbol maçı olduğunu söylemeden geçemeyeceğim. Herşey çok güzeldi, özellikle maçın Vodafone Park'ta oynanması harikaydı, stadın tamamen dolması, taraftarların coşkusu ve muazzam atmosfer vardı. Bunların üstüne de tabi ki zafer kaçınılmaz oldu. Uzun süre sonra ülke olarak tek yürek olduk ve beraber büyük bir sevinç yaşadık. Maçtan sonraki gün dünya basınında, özellikle avrupa'da ki büyük spor gazeteleri ve kanallarında bu maç ciddi olay oldu. Bütün herkes, bu maçı vodafone park'ta nasıl oynanıp, stadın nasıl dolduğunu, nasıl bir atmosfer oluşturduğumuzu konuştu. Gerçekten ciddi bir iş yaptık, bundan sonra da bu spor Türkiye'de farklı bir yere gelmelidir, umarım da devamı gelir.
Fakat benim için bu durumdan ziyade son 2 gündür ilgiyle takip ettiğim bu durumun ülke geneline yansıması ve gerçeklerin nasıl şekilleneceğiydi. Zira ampute takımlarını bir meşgale, spor ile beden ve ruh kombinasyonunun doğru çalışması, ayrıca hayata daha güler yüzle yaklaşabilmek motivasyon sağlayıp ruhsal yapılanmayı desteklemek için desteklediği bir organizasyonu, bu amaç ile bu takımlarını kuran ülkelerin aksine biz bu durumu vatan millet sakarya olayına çevirdik. A milli futbol takımını yerden yere vurma aşağlama aracına dönüştürdük. Final maçında İngiltere ampute milli takımını alkışlamak yerine yuhalandığını duyduğum anda bizden cidden adam olmaz dedim kendi kendime. Normal gündelik hayatlarını akbil ile otobüse binerek geçiren adamlar ampute olabilir ama diplerine kadar Türkler. Bu işten kendi açılarından çıkar sağlamaya çalışmalarını ayıplayacak halimiz yok, zira devletleri onlara gereken desteği ve insan gibi yaşama hakkını layık görmemiş zaten. İngiliz milli takımı oyuncusu normal bir ingiliz vatandaşı ile aynı haklara sahipken, bu işi sadece spor için yaparken bizim milli takımımız sosyal hayat içerisinde 2. sınıf hatta 3. sınıf yaşamaya mahkum edilmişliğin ezikliği içerisinde sahada topa hayata vurmak istediği gibi vuruyor. Motivasyonları ise spor yapmaktan ziyade yarışmak ve başarılı olmak. Ne yazık ki bu coğrafya da bu işin düzelme imkanı olmayacak. Yetkililer bu arkadaşlara ödül yönetmeliğini değiştirecek, biraz para verecek ve sonrada kenara kaldırıp fırlatacak.
Peki 6 yıl sonra şampiyonada ilk turda elenecek bir ampute milli takımımız olunca ne olacak? O takımın oyuncuları başarılı olamadılar diye akbil ile otobüse binip ay sonunu üç kuruşa çalıştıkları iş yerinde maaş bekleyerek geçirmeyecekler mi? Sorunun temeline ne zaman inebilecek ne zaman goygoyu bırakacağız acaba?
Elbet takımı 3-0 mağlupken gülerek kenara gelen Arda Turan ile yan yana konduğunda yürekli bir çarpışma var sahada, ama yarın yerlerine gelecek arkadaşlarının kaderlerini değiştirebilecek bir yasa, engelli insanlarımızı insan gibi yaşatabilmek için reformlar yapmak yerine, sadece kupa kazanan engellileri zenginleştirip vicdani mastürbasyon yapılması ancak ve ancak ortadoğu ülkelerinde 3. sınıf vatandaşlara reva görülen bir durum olsa gerek diye düşünüyorum.
