Başlamadan önce kafanda bir hedef koyarsın kendine. Uzunluğunun, süresinin hiç bir önemi yoktur. Sadece önemli olan senin o hedefi koymuş olmandır, onu başarabileceğine inanmandır. O kadar zorlayabileceğini düşünmendir kendini. gerisi hikayedir. ne kadar zor olabilir ki diyerek başlarsın. ilk dakikalar hoştur. rüzgarı yüzünde hissedersin hava biraz serinse. birileriyle birlikte koşuyorsan onların durumunu kontrol edersin. sonra yavaş yavaş arttırmaya başlarsın temponu, vücudunun verdiği "bırak istersen. boşver sen." mesajlarını dinlemeyerek. çünkü beynin başka türlü konuşmaktadır. yapabileceğine en küçük hücresine kadar inanmıştır.
Dakikalar, metreler geçtikçe vücudun daha da bağırmaya başlar. artık ufak mesajlar değil büyük uyarılar yollar. bacakların ağrımaya başlar ufaktan. karnında ince bir acı hissedersin. bütün bunlara rağmen "durma." emrini vermeye devam eder beynin vücuduna. bir anda bir bakarsın vücudun susmuş. işi zorlaştırmak yerine kolaylaştırmaya karar vermiş, kontrol beyninden çıkmış da, refleks haline gelmiş sanki. koşmaya devam edersin arada saatini kontrol ederek. kendini arada bir yoklayıp, bir iki cümle birşeyler söyleyip, ne durumda olduğunu anlamaya çalışırsın. genelde karar "ben daha koşarım aslında." yönünde çıkar ya da "hayır bırakmak yok. artık çok az kaldı." dır sonuç zaten genelde. hedefine yaklaştığını hissettiğin her adımda biraz daha hızlanır bacakların. daha sonra yavaş yavaş tempo düşürürsün, içinde bir yerlerde "daha zorlamalımıydım acaba?" diyerek. tempon düştükçe vücudun tekrar hatırlatır kendini, bir nevi "ben de buradayım aslında." der. koşu boyunca vücudunuzla değilde ruhunuzla koşmuşsundur çünkü. durursun. başın dönüyormuş gibi olur bir anda. bir kaç saniye soluklanıp, yürümeye başlarsın bu sefer. dakikalardır ayaklarına giden kanın, artık bütün vücuduna dağılması gerektiğini hatırlatır o ufak baş dönmesi sana.
Artık vücudunu dinlemenin zamanının geldiğini anımsatır ve herşey bitince, bir sonra ki koşuyu iple çektiğini fark edersin. sınırlarının aslında kendin olduğunu görürsün. İşte budur koşmak! Aynı anda beyninin ve vücudunun farklı şeyler söyleyebilmesidir, kısa bir süreliğine de olsa, kendine hükmetmektir. Sınırların olmadığına inanmaya çalışmaktır. Kendine kafa tutmaktır, aslında bütün iplerin senin elinde olduğunu sanırken...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder